Άλλη μια εκδρομή με δυο φίλους που είχαμε αρκετό καιρό να πάμε και οι τρεις μαζί, ο Νίκος (FJR 1300/A), ο Παναγιώτης (GSX 1300R) και εγώ. (Σοβαρά μηχανάκια δηλαδή!!)
Ξεκινήσαμε για Μαίναλο, στην έξοδο για Βυτίνα και αρκετά πριν από το Λεβίδι σταματήσαμε στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής.
Βρισκετε δυτικά στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μαντινείας, ανήκει στο Μαντινειακό Σύνδεσμο. Η θεμελίωσή του έγινε το έτος 1969 και τα εγκαίνια το 1978, από τον τότε Μητροπολίτη ΚυρόΘεόκλητο το Β΄ Φιλιππαίο.
Εξωτερικά ο Ναός διαφέρει από τα συνηθισμένα. Η διαφορετικότητα των υλικών, αλλά και η αρχιτεκτονική του, δημιουργούν συναισθήματα θαυμασμού στον επισκέπτη και τον οδηγούν παράλληλα σε διάφορες σκέψεις και προβληματισμούς.
Σ' αυτό το ναό έχει γίνει προσπάθεια να συνδυαστούν στοιχεία της βυζαντινής τέχνης με στοιχεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Αυτό φαίνεται έντονα και στο εσωτερικό του Ναού, παρατηρώντας τα ψηφιδωτά δάπεδα και τις παραστάσεις στους τοίχους.
Είναι βέβαιο ότι στον Ιερό αυτό χώρο η ψυχή ηρεμεί ενώ ο ανθρώπινος νους μπορεί να ταξιδέψει σε βαθύτερες πνευματικές αναζητήσεις.
Σήμερα στην εκκλησία της Αγίας Φωτεινής γίνονται γάμοι ή βαπτίσεις και στο ειδυλλιακό τοπίο οι επισκέπτες μπορούν να χαρούν τη φύση. Δυτικά της εκκλησίας βρίσκεται το Φρέαρ Ιακώβ που συμβολίζει τη συνάντηση του Ιησού με τη Σαματείτιδα. Στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας βρίσκεται το Ηρώον, προς τιμή όλων εκείνων που αγωνίστηκαν για την πατρίδα και κατάγονται από τα Δ.Δ. του Δήμου Μαντινείας.
Μετά Λεβίδι για καφέ, κουβεντούλα για φωτογραφικές μηχανές και φακούς, (ο Παναγιώτης είναι επαγγελματίας φωτογράφος, παίρνει και PHD στην φωτογραφία φέτος).
Μετά ανεβήκαμε Μαίναλο (http://www.inarcadia.gr/tourism/fo/mainalo/index.htm) και κατεβήκαμε Αλωνίσταινα
και σταματήσαμε στο Χρυσοβίτσι για μεσημεριανό. Τσιμπήσαμε λίγο παστό, κάνα σουτζουκάκι και μια σαλατούλα με δυο τσιπουρακια και μια μπυρίτσα. (Νορμάλ πράγματα) Μετά κατηφορίσαμε περνώντας έξω από Βυτίνα προς Στεμνίτσα, περάσαμε από Δημητσάνα. Σε αυτή την διαδρομή μπορώ να πω ότι φοβήθηκα λίγο αφού πρώτη φορά οδήγησα μοτοσυκλέτα σε πάγο.
Ο δρόμος ήταν άσπρος σαν να είχε χιονίσει και γλιστρούσε τρομερά. (αν και νομίζω ότι ο Παναγιώτης είχε φοβηθεί περισσότερο από εμένα). Περνώντας την Καρκαλού ο πάγος σχεδόν εξαφανίστηκε, και σταματήσαμε τελικά αργά το απόγευμα (17.30) στην Κάψια για καφεδάκι μετά από τον τρόμο στον δρόμο του Μαίναλου και τις διάφορες στάσεις για φωτογραφίες. Η κυρα Παναγιώτα φιλόξενη δεν ήθελε ούτε λεφτά να πάρει για τα καφεδάκια. (Σωστός βαρύς γλυκός με φουσκάλες. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!)
Αφού συζητήσαμε λίγο τα της Ελλάδος ξεκινήσαμε για τον γυρισμό, εγώ έφυγα μπροστά αφού είχα κλείσει ραντεβού με την Ελένη για Σινεμά. (Τελικά καταλήξαμε στο Half note club με Jazz μουσικούλα), ξεχνώντας την ψηφιακή κάμερα στο καφενείο που την έβγαλα για φόρτιση. Όταν τηλεφώνησα στην κυρα Παναγιώτα με βεβαίωσε ότι θα έβαζε την κάμερα στο συρτάρι για να μην την πάρει κανένας άλλος (το θυμήθηκα στην Κόρινθο, όσοι με ξέρουν δεν αναρωτιούνται) όπως και έγινε.
Ευτυχώς γυρίζαν οι δικοί μου από το χωριό και πέρασαν και την πήρανε την επομένη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου