Moto Ekdromi 2012

Μια εβδομάδα εκδρομή στην Βόρεια Ελλάδα.

Σάββατο 06/10/12

Είχαμε συμφωνήσει να ξεκινήσουμε πρωί (07:00) από Αθήνα με προορισμό τον Προμαχώνα. Αφού αρματωθήκαμε μόλις καβαλήσαμε την μηχανή ανακαλύψαμε ότι η ενδοεπικοινωνία τηρούσε ‘σιγή ιχθύος’.  Ξ αρματώσαμε και ανοίγοντας το κουτί του συστήματος  βρήκα ότι είχε βραχυκυκλώσει και καεί.

Μετά από διαβουλεύσεις με την Ελένη αποφασίσαμε να αγοράσουμε μια πρόχειρη για την εκδρομή. Σαββατιάτικα ανακάλυψα ένα e-shop στην Σαλαμίνα με ένα πρόθυμο παλικαράκι που είχε μια Albrecht A60e με 3 μπαταρίες ΑΑΑ. Μας πήγε μεσημέρι να την εφαρμόσουμε και να ετοιμαστούμε.

Βγήκαμε εθνική στις 3 το μεσημέρι και με διάθεση να καλύψουμε τα χιλιόμετρα που θα έπρεπε να είχαμε κάνει.

(Στα δυο χιλιόμετρα η ενδοεπικοινωνία χάλασε!!)

Με δυο στάσεις μισής ώρας κάναμε 678 χιλιόμετρα σε 6 ώρες και μπήκαμε στο Ξενοδοχείο του Αγκίστρου στις 10 το βράδυ, όπου όπως καταλαβαίνετε και λόγω ηλικίας μετά από ένα σύντομο δείπνο , ξεραθήκαμε.  http://toxilino.gr/xenodoxeio.html

Σημαντική βελτίωση ήταν η νέα εθνική Θεσσαλονίκης Σερρών που μόλις παραδόθηκε στην κυκλοφορία και γλιτώνεις καμιά 40 χιλιόμετρα. Από την άλλη Σερρών Προμαχώνα ειδικά βράδυ είναι μάλλον για γερά νεύρα.

Κυριακή 07/10/12

Σηκωθήκαμε αργά, πρωινό και βουρ για κολλητήρι για επισκευή της καινούργιας ενδοεπικοινωνίας. Βρήκα κολλητήρι που αλλού στο σούπερ μαρκετ του χωριού. Αφού την έφτιαξα και την δοκιμάσαμε στο μπαλκόνι του δωματίου πήγαμε για χαμάμ.http://www.hamamagistro.gr/

 Απόλαυση στο μέγιστο. Μακάρι να ήταν πιο κοντά να το κάνουμε συχνότερα. Το σώμα ξεκουράζετε το δέρμα λάμπει και η ψυχή ήρεμη.

Τι άλλο κάναμε? Τίποτα. Φαΐ-ύπνο και ξανά χαμάμ το βράδυ, φαΐ και ύπνο.

Δευτέρα 08/10/12

Προβολή Ekdromi 2012 (1) σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους

Ξυπνήσαμε φρέσκοι και πρωινοί και ετοιμαστήκαμε για να την κοπανήσουμε. Προορισμός η Λίμνη Δοϊράνης. Περάσαμε Πετριτσι, Άνω πορροεια, φτάσαμε στα Χίλια Δένδρα. Στην ουσία βρήκαμε 5 δένδρα και ένα αναψυκτήριο κακάσχημο. Φύγαμε και κατεβήκαμε παράλληλα με την λίμνη και φτάσαμε στα σύνορα με τα Σκόπια. Πετύχαμε έναν αέρα τρελό και η λίμνη είχε σηκώσει κύμα (Κανά 6αρακι). 

Μετά στρίψαμε για ευζωνους και κατευθύναμε για το χωριό Φανός. Παντού η μυρωδιά του τσίπουρου που ζυμωνόταν. Στο Φανός πήραμε πληροφορίες για την τεχνητή Λίμνη Μεταλλείου. Κατεβήκαμε στο χωριό Πηγή και από εκεί ανεβήκαμε στην Λίμνη.Λιμνη Μεταλλειου

Στο φράγμα υπάρχει χώρος με τραπέζια και κάδους απορριμμάτων, τίποτα παρά πολύ αξιόλογο. 

Αφού ξεκουραστήκαμε και βγάλαμε τις φωτογραφίες αρματωθήκαμε και κατηφορίσαμε για Γουμένισσα. Καφεδάκι και φύγαμε για Πέλλα. 


Προβολή Ekdromi 2012 (1.2) σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους  
Λοιπόν φαντασθείτε μια τεραστία έκταση αρχαίων εντελώς έρημη, ένα φύλακα με την φραπεδια και το σταυρόλεξο στο χέρι να μας κοιτά περίεργα, και αφού κόψαμε εισιτήριο, μπορούσαμε να αλωνίσουμε στην κυριολεξία μέσα στα αρχαία χωρίς καμιά επίβλεψη. Αρκετά σκουπίδια και με ένα μαρκαδόρο στο χέρι θα μπορούσα να αφήσω την ελληνική αθανασία μου σε οποιαδήποτε κολόνα η αρχαίο τοίχο.

Αφού περιηγηθήκαμε στον χώρο καβαλήσαμε την μηχανή για ποταμό Λουδία. Τίποτα το θεαματικό και έτσι συνεχίσαμε για Βεργίνα. Αθάνατο ελληνικό πνεύμα, αφού μπερδευτήκαμε κομμάτι από τις ταμπέλες βγαίνοντας από το χωριό φτάσαμε  στα ανάκτορα όπου μια ταμπέλα έλεγε ότι θα παραμείνουν κλειστά μέχρι την αρχή του έτους. Θα μπορούσανε να βάλουνε μια προειδοποιητική ταμπέλα στο χωριό, να μην χρειάζονταν όλοι να έφταναν μέχρι τα ανάκτορα για να τα βρουν κλειστά. Τότε καταλάβαμε γιατί οι ξένοι ήδη ερχόντουσαν από τα ανάκτορα. Τέλος πήγαμε για τους βασιλικούς τάφους αλλά ήδη η ώρα 17:30 αποφασίσαμε να παμε στο Κτήμα Καλαϊτζή όπου είχαμε κλείσει δωμάτιο. http://www.hotel-kalaitzis-vergina.com/link

Τα λόγια φτωχά, ένα υπέροχο αρχοντικό νεοκλασικής μακεδονικής αρχιτεκτονικής, προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, δεσπόζει πάνω στον λόφο στο χωριό Μετόχι. Έχει δικούς του αμπελώνες , και το κρασί που παράγετε σε ποικιλίες Merlot, και συνδυασμό Merlot-Cabernet,είναι νέκταρ. 

Τρώγοντας στο αίθριο (καλό φαΐ λίγο άψητα τα μ μπιφτέκια, αλλά υπέροχα ορεκτικά)έχεις θέα τον κάμπο της Βέροιας και την Λίμνη των Ασωμάτων. Απλά μαγευτικό. Το δωμάτιο αυτήν την εποχή ήταν 60 ευρω και η σουίτα 80 ευρω. 

 Παραδοθήκαμε στο υπέροχο κρασί με απαλή μουσική και μαγευτική θέα. Νομίζω ότι η ψυχή ευφραίνεται στο έπακρο.

Τρίτη 09/10/12

Σχετικά νωρίς 09:00 σηκωθήκαμε και μετά από ένα απολαυστικό πρωινό πήγαμε στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας. 

Αξίζει - αξίζει - αξίζει. Τα ευρήματα φανταστικά ο τόπος σε γεμίζει δέος και τα ευρήματα σε ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο, θαυμάζοντας τους προγόνους μας για την δεξιοτεχνία τους και το μεράκι τους.

Σε όλο το μουσείο υπάρχουν υπάλληλοι που προσέχουν να μην βγάλει κανένας φωτογραφίες, και ως συνήθως υπάρχει παντελή έλλειψη οργάνωσης όπως ταμπέλες εισόδου-εξόδου στους τάφους, ενημέρωση για το εισιτήριο, και τέλος τα 8 ευρω της εισόδου το άτομο δεν είναι πολλά αλλά τουλάχιστον να υπήρχε ένας οδηγός για αυτά που θα βλέπαμε.

Αφού γυρίσαμε όλο το χώρο των ταφών φύγαμε για το κτήμα για να ετοιμαστούμε για την συνέχεια.

Προβολή Moto Ekdromi 2012 (3) σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους Φύγαμε από το κτήμα με προορισμό την Μονή Ιωάννου του Προδρόμου. Το μοναστήρι είναι χτισμένο το μισό μέσα στον βράχο πάνω από τον ποταμό Αλιάκμονα. 

Ακόμα και το μαγαζάκι που έχει στην είσοδο σε προδιαθέτει να σεβαστής τον χώρο και τους μοναχούς αφού μπορείς να μπεις και να αγοράσεις ότι θέλεις αφήνοντας το ακριβές αντίτιμο, αφού δεν υπάρχει μοναχός για να πληρώσεις. Μετά από λίγο ήρθε πούλμαν με γιαγιάδες από την Χαλκιδική και στην εμφάνιση 30 γυναικών εμφανίστηκε ένας μοναχός ο οποίος απλά παρακολουθούσε και έδινε πληροφορίες που και που. 

Η εκκλησία του Ιωάννη του Πρόδρομου είναι χτισμένη σε ένα πλάτωμα ακριβώς πάνω από τον Αλιάκμονα και δίπλα από καταρράκτες που αν και δεν φαίνονται η βουή τους ακούγεται αρκετά καλά. 

Ο εσωτερικός διάκοσμος είναι πανέμορφος, το τέμπλο σκούρο ξύλο σκαλιστό που μαρτυρά την ηλικία του. Επίσης σε έκθεμα ήταν η φάλαγγα του δεξιού χεριού του Ιωάννη του Προδρόμου. Μπαίνοντας στην εκκλησία περπατώντας σιγά από σεβασμό στον χώρο, βρέθηκα να κρυφακούω 3 μοναχούς να συζητάνε με ένα επισκέπτη ηγούμενο, και του έλεγαν ότι προ ημερών ένας από τους μοναχούς προσπαθώντας να μεταφέρει την οστεοθήκη  παρατήρησε ότι ήταν πολύ βαριά και συνάμα πολύ ζέστη. Σημάδι ότι ο Άγιος ήθελε να πει κάτι στον μοναχό. Ξεροβήχοντας για να δείξω την παρουσία μου η συζητήσει διακόπηκε. 

Αφού προσκυνήσαμε και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες φύγαμε για Βελβεντος. 

Διαλέξαμε να παμε από τον Επαρχιακό δρόμο Ασώματων - Σφηκια - Ριζώματα - Δασκιο -Βελβεντος. 

Στην Διασταύρωση για το φράγμα σφηκιας, υπάρχει μια πινακίδα που λεει Όρμος Ψαράδων. Ανεπιφύλακτα σας συνιστώ να πατε. Δασικός δρόμος που έχει ασφαλτωθεί περνώντας μέσα από δένδρα που σχεδόν σκεπάζουν τον δρόμο βγάζει σε ένα ξέφωτο δίπλα στον ποταμό όπου η ομορφιά του τοπίου είναι ανυπέρβλητη.

 Καθίσαμε λίγο και απολαύσαμε το τοπίο και μετά φύγαμε για να συνεχίσουμε. Μετά την διασταύρωση που πάει ελατοχωρι - κατερινη και δασκιο ο δρόμος γίνετε επικίνδυνος για μηχανές από τις πολλές κατολισθήσεις και καθιζήσεις  και επειδή μεγάλα τμήματα (Κανά 2 χιλιόμετρα) του δρόμου είναι χωμάτινα. Βατά μεν αλλά μια φορτωμένη μηχανή πάει βάρκα γιαλό. Σχεδίαζα πριν το βελβεντος να στρίψω για σκεπασμένο όπου υπάρχουν υπέροχες λιμνούλες και καταρράκτες αλλά μάθαμε ότι είχαν γίνει κατολισθήσεις και ο δρόμος ήταν κλειστός. Έτσι συνεχίσαμε και αφού περάσαμε το βελβεντος πήγαμε στο χωριό νεράιδα για καφέ που δεσπόζει πάνω από την μεγάλη γέφυρα της τεχνητής λίμνης του Αλιάκμονα.

http://el.wikipedia.org/

Τίποτα σπουδαίο όσο η θέα. Καφέ κουβεντούλα και μετά φύγαμε για Κοζάνη, όπου έπρεπε να συναντήσουμε μια φίλη του γιου μας που σπουδάζει στην Κοζάνη. Πείτε με περίεργο αλλά αυτή η ελληνική σήμανση είναι αθάνατη. Δεν ξέρεις αν μπαίνεις στην πόλη αν βγαίνεις που είναι το κέντρο, τίποτα. Τέλος πάντων βρήκαμε την φίλη μας και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο αλιακμων. Ακριβό για την ποιότητα του (55 ευρω), σεντόνια ψιλό σκισμένα, κουρασμένος ρεσεπσιονιστ, και μυρωδιά τυπικού ξενοδοχείου πόλης. Στην Κοζάνη φάγαμε σε μια οικογενειακή ταβέρνα ‘Βεντέτα’http://www.kozani-venteta.gr/ κοντά στο κέντρο της Κοζάνης. Αν περάσετε σταματήστε να φατε το φαΐ είναι υπέροχο, ειδικά η ψητή φέτα καλυμμένη με σουσάμι και μέλι, και το κρασί ειδικά το κόκκινο θαυμάσιο.

Με μίση καρδιά πήγαμε για ύπνο αφού μετά το κτήμα Καλαϊτζή το ξενοδοχείο Αλιακμων ήταν μονολεκτικά ΄συχτυρο’.

Τετάρτη 10/10/12

Προβολή Moto Ekdromi 2012 (4) σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους  
Ξυπνήσαμε πρωί πρωί και φύγαμε χωρίς ούτε πρωινό. Στην προετοιμασία έγινε το κακό. Η Ελένη την ώρα που έβαζε το κράνος έκανε μια άσχημη κίνηση και πιάστηκε στον σβέρκο, προσθέστε και το κρύωμα που είχε και έτσι η Κοζάνη μάλλον άσχημη ανάμνηση έγινε.

Προορισμός Σιάτιστα.

Παραδοσιακό χωριό με πολύ φιλόξενους ανθρώπους και αφού το γυρίσαμε λίγο καθίσαμε σε ένα καφενεδάκι φαΐ καφέ και τοστ. Ο ιδιοκτήτης ‘Γιάννης’ ζητούσε να παμε κόντρα με το παπάκι του, και η γυναίκα του «Δήμητρα’ μας φίλεψε και μήλα φεύγοντας. Εκεί πετύχαμε και τον Κ.Ναουμ πασίγνωστος γουνεμπορος της περιοχής που μας έδωσε πληροφορίες για τα επόμενα χωριά που θα Βρίσκαμε στο δρόμο μας. Καρπερό - Κρανιά - Μηλέα,. Μπήκαμε Εγνατία με σκοπό να περάσουμε έξω από τα Γρεβενά, και βγήκαμε από έξοδο για Καρπερό. Όλος ο δρόμος που βγαίνει για το Μέτσοβο είναι φανταστικός. Περνώντας την μηλιά, πάνω στον δρόμο είναι το La Moara, ξενώνας στην μέση του πουθενά με μια καλοσυνάτη ιδιοκτήτρια. http://www.lamoara.com/ Δεν σταματήσαμε αλλά κάναμε μια στάση πάνω στην μηχανή για δούμε τον χάρτη και μας μίλησε. 

Στην συνεχεία και μόλις μισό χιλιόμετρο πιο κάτω δίπλα από την εθνική έχει ένα τοξευτο γεφύρι όπου από κάτω περνά το ποτάμι με πλούσια νερά. Δυστυχώς η Ελένη φοβόταν τις αρκούδες και δεν το ευχαριστήθηκα, λίγες φωτογραφίες μόνο και πάλι στον δρόμο.

 (σημ. Λίγο πιο κάτω ήταν ένα εγκαταλελειμμένο μαγαζί με την επιγραφή «ΤΟ ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ ΔΕΝ ΠΑΧΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΟΜΟΡΦΑΙΝΕΙ»

 Έμαθα ότι ο Πλανητάρχης το έκλεισε το μαγαζί και είναι τώρα περιπλανώμενος σουβλατζής στα πανηγύρια.

Λίγο πριν το Μέτσοβο βρήκαμε την διασταύρωση για λίμνη πηγών Αώου. http://metsovo.gr/ 

Αν και η βροχή είχε γίνει μόνιμη, ο γύρος της λίμνης ίσως είναι το ομορφότερο κομμάτι διαδρομής που έχω κάνει μέχρι τώρα. Τα χρώματα και το τοπίο ήταν πανέμορφα. Ένα μεγάλο συν ήταν και ο δρόμος που σε πολύ μικρά κομμάτια ήταν σπασμένος, αλλά χωρίς λακκούβες και χωρίς χωμάτινα κομμάτια.

Αφού κάναμε τον γύρο πέσαμε στην παλαιά εθνική Ιωαννίνων-Μετσόβου και κατευθυνθήκαμε προς Μέτσοβο για το καφεδάκι μας.  Μετά το καφεδάκι φύγαμε για Καλαμπάκα μεσώ Κατάρας. Βροχή και ομίχλη στην Κατάρα συνθέτουν ένα μοναδικό τοπίο. Αφού εγώ ευχαριστήθηκα την διαδρομή και της Ελένης τα νεύρα έπαιξαν φτάσαμε στην Καλαμπάκα. 

Είχα βρει από το ιντερνετ ένα ξενώνα «Το Μοναστήρι».http://www.monastiri-guesthouse.gr/gr/index.asp

 Ένα υπέροχο χώρο φτιαγμένο με πολύ μεράκι από την Ντιτα και τον άντρα της με μόνο 55ευρω(μαζί με πρωινό). Το βρήκαμε απλά τέλειο.

Μετά το ξεκαβαλίκεμα και το γρήγορο μπάνιο, βγήκαμε στην Καλαμπάκα για να συναντήσουμε τους φίλους μας Νίκο και Μαρία, και καταλήξαμε στο εστιατόριο «Πανελλήνιο». Καθαρό εστιατόριο με καλές παραδοσιακές γεύσεις. Τιμές μην ρωτάτε οι φίλοι μας αρνήθηκαν να μας αφήσουν να πληρώσουμε και έτσι δεν μάθαμε αν ήταν ακριβό η όχι.

Κρασάκι, φαΐ, κουβεντούλα, και μετά λίγο περπάτημα μέχρι τον ξενώνα για ύπνο.

Πέμπτη 11/10/2012

Σηκωθήκαμε πρωί και μετά από ένα γευστικό πρωινό φύγαμε για τα μετέωρα.  

Ξεκινήσαμε με τα μεγάλα μετέωρα όπου είχαμε ξανά πάει με τα παιδιά μας 6 χρόνια πριν. Μετά πήγαμε στο Μοναστήρι του Άγιου Στέφανου όπου ήταν και η κάρα του Άγιου Χαραλάμπους.

 Εκεί συναντήσαμε μια παρέα γυναικών από την Ανδαλουσία και μετά από μια ευχάριστη κουβεντούλα ανταλλαγή τηλεφώνων και υπόσχεση να πάμε να τις βρούμε, κατηφορίσαμε για το Μοναστήρι του άγιου Νικολάου. Απλά υπέροχο και μαγευτικό ειδικά αν μάθεις την ιστορία του πως ξαναχτίστηκε και πως βρέθηκε έριδα ανάμεσα από ισχυρούς ηγούμενους και δεσπότες.

Κουρασμένοι από τον ποδαρόδρομο φύγαμε για Καλαμπάκα όπου μας περίμεναν οι φίλοι μας για τσίπουρα.

Παραδοσιακό καφενείο ο Μηκας. http://www.kalabakacity.gr/diafora/

Πρέπει να το επισκεφθείτε αν περάσετε. Σας υπόσχομαι μια ευχάριστη εμπειρία, απλά να πάτε πεινασμένοι και με κατάλυμα εύκαιρο για το μετά. Το μαγαζί ανακαινισμένο με μια ιστορία 50 ετών είναι όπως μας είπαν ο τόπος συνάντησης των απανταχού Καλαμπακιώτων. Έχει 64 διαφορετικά πιάτα μεζέδων όπου είναι και ο μόνος τρόπος για να μετρήσεις τα τσίπουρα που έχεις πιει. 5 πιάτα την γύρα. Εμείς φτάσαμε τα 35 και μετά μόνο σηκωτό δεν με πήραν μέχρι το κρεβάτι. Όπως καταλαβαίνετε από εκείνη την ώρα τελείωσε και η μέρα μας. Απλά ξυπνήσαμε αργά το βράδυ και βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα με τους φίλους μας.

Παρασκευή 12/10/2012

Σηκωθήκαμε πρωί και φύγαμε για τον δρόμο της επιστροφής. Από Καλαμπάκα περάσαμε τα Τρίκαλα και γυρίσαμε νότια για λίμνη Πλαστήρας και ειδικά νεοχωρι για καφέ. 

Μετά τον καφέ πήγαμε στην Μονή Παναγιάς Πελεκητής όπου παλαιοτέρα δεν είχαμε καταφέρει να την επισκεφθούμε. Φτάσαμε στα 1380 υψόμετρο. http://www.odigoslimnisplastira.gr

 Η μονή είναι κυριολεκτικά σκαλισμένη μέσα από βράχους. Το τέμπλο ξυλόγλυπτο και επίχρυσο είναι μοναδικό. Υπήρχε μια γιαγιά από την Καριτσα που πρόσεχε την μονή. Μας άφησε να πάμε και στα κελιά των μοναχών που δυστυχώς έχουν μείνει σαν μουσειακά αφού δεν μένουν ποια μοναχοί.

Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες και αγοράσαμε το ανάλογο έντυπο υλικό φύγαμε με προορισμό τα Λουτρά Σμοκοβου. Περάσαμε το φράγμα, η κρίση δείχνει και εδώ τα σημάδια της, τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ έχουν μείνει λιγότερα από τα μισά. Για να αποφύγουμε την εθνική περάσαμε μέσα από διάφορα χωριά και καταλήξαμε στα Λουτρά. Ο δρόμος από το χωριό Κέδρο μέχρι τα λουτρά είναι πολύ όμορφος με καλές κλίσεις και ωραίο τοπίο. Τα ίδια τα λουτρά δεν είναι τίποτα σπουδαία όπως και το ξενοδοχείο δεν είναι ότι είχαμε δει στο site.http://www.loutrasmokovou.gr/

Μετά από ένα καφεδάκι στην πλατειά φύγαμε για Λαμία και πάλι με πληροφορίες από τον καφετζή. Έτσι προχωρήσαμε για ρεντινα αλλά στην Μακρυραχη στρίψαμε για Λαμία. Ο δρόμος φρέσκο στρωμένος περνά πάνω και δίπλα από την τεχνητή λίμνη Σπερχειού και δίπλα από μια παρατημένη εθνική οδό κάποιο έργο με τούνελ που έχουν μείνει στην μέση. Βγήκαμε λοιπόν ανάμεσα από Δομοκό και Λαμία και σε μισή ώρα είμαστε στην εθνική με προορισμό το σπίτι.

Έτσι τελείωσε μια εβδομαδιαία εκδρομή.