Εκδρομή Κρήτη 2016

Εκδρομή Κρήτη 2016

Ξεκινώντας λίγο νωρίτερα φέτος τις διακοπές,  αποφασίσαμε λόγω ήπιου καιρού να κατεβούμε τον γύρο της Κρήτης που θέλαμε πάρα πολύ καιρό να το κάνουμε.

Είπαμε λοιπόν να κατέβουμε Χανιά και να γυρίσουμε από Ηράκλειο.  Το επιβατικό πλοίο της ΑΝΕΚ Φ/Γ ΚΡΗΤΗ 1, κουρασμένο δείχνει την ηλικία του. Μυρίζουν οι μοκέτες, το μπάνιο με σπασμένο νιπτήρα, ενώ γύρος δέσποζε στο κατάστρωμα σαν ελληνική ατραξιόν. Με κούραση και με την σκέψη ότι θα ακολουθήσει ένα βάρβαρο πρωινό ξύπνημα πέσαμε για ύπνο.

Αιώνιος καυγάς με τα πληρώματα η τοποθέτηση της μηχανής και το δέσιμο με μάτι σχοινάκια που δεν κρατάνε τίποτα.

 Άντε να τους πείσεις να χρησιμοποιήσουν τους ιμάντες και πάνω από όλα να μην δεθούν άλλες μηχανές πάνω στην δικιά σου.

14/6

Κρατώντας το πρόγραμμα το πλοίο έδεσε στο λιμάνι της Σούδας στις 05:45. Όλοι βιαστικοί να κατέβουν στο γκαράζ και μέσα από μια ομίχλη καυσαερίων να τρέξουν να βγουν.

Ξεκινήσαμε για Χανιά όπου φτάσαμε στο παλιό λιμάνι στις 07:00 πηγαίνοντας με το ραχάτι μας μπας και βρούμε ανοιχτό καφενείο.

Αφού κάναμε τον κύκλο του ερήμου λιμανιού και απολαύσαμε την ανατολή του ηλίου αποφασίσαμε να προχωρήσουμε προς Κίσσαμο. Πήραμε την παλιά εθνική με πολλές λακκούβες και αρκετά στενός δρόμος αλλά πρωί πρωί ήμασταν μόνο εμείς και τα πουλιά. Η διαδρομή είναι σχετικά ωραία ενώ μεγάλη μεγάλη εντύπωση μας προκάλεσε ότι κάθε 500 μέτρα υπήρχε και ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα.  Πριν από την φαλασαρνα στείλαμε για μπάλο

https://www.youtube.com/watch?v=LkxR3NDmX3c

στην πρώτη χερσόνησο μετά τα Χανιά. Δυστυχώς ο δρόμος αρκετά πριν το Μπάλο γίνετε χωματόδρομος (X2) και η αρκετά φορτωμένη μηχανή δεν γίνετε να περάσει αφού υπάρχουν μεγάλες πέτρες κάνοντας το δρόμο επικίνδυνο.

 Έτσι γυρίσαμε και κατέβηκαν στην φημισμένη παραλία Φαλασαρνα http://www.explorecrete.com/crete-west/GR-falasarna-paralia.html

όπου το μέρος είναι γεμάτο από θερμοκήπια και ενώ προσωπικά δεν είδα την σπάνια ομορφιά πιστεύω ότι άξιζε να ψηφιστεί σαν η καλύτερη παραλία της Ελλάδας. 

Στην άκρη της παραλίας βρήκαμε ένα μικρό λιμανάκι με ένα παραδοσιακό καφενείο όπου μαζί με τους αγρότες της περιοχής ήπιαμε καφέ και συζητήσαμε την πολιτική κατάσταση της χώρας.

Φεύγοντας γυρίσαμε στο Κίσσαμο για μια δουλειά και πήραμε τον δρόμο για την Μόνη Χρυσοσκαλιτισσης

http://www.monastiria.gr/kriti/nomos-xanion/iera-moni-xrysoskalitissas/

περνώντας από Τοπολια και το ομώνυμο φαράγγι. Στην διαδρομή υπάρχει ένα μικρό τούνελ μέσα από ένα πελώριο βραχώδες βουνό αρκετά ενδιαφέρων.

Η διαδρομή μέχρι την Μόνη περνά από αρκετά χωριά με σχετικά καλή άσφαλτο στενή αλλά και με πολλά “S-ακια “.

Η Μονή από μόνη της είναι μια αρκετά μικρή μια εκκλησία ενετικού ρυθμού γοητευτική σε υπέροχη τοποθεσία.

Αφού την είδαμε γυρίσαμε και κατευθυνθήκαμε για Αμυγδαλοκεφαλι ένα ορεινό χωριό για να κατέβουμε τον δρόμο για την παραλία στο χωριό Λιβάδια(Και να μην έχετε κλείσει κοντά δωμάτιο δοκιμάστε την διαδρομή η οποία είναι υπέροχη) όπου είχαμε κλείσει δωμάτια στο “Αμυγδαλιά βίλες “. https://amygdalialuxuryvillas.reserve-online.net/about

Όμορφα Πέτρινα κτίσματα σε ένα χώρο ήρεμο με φανταστική θέα.

Ο Λευτέρης πολύ φιλόξενος μας έδωσε κάθε δυνατή βοήθεια.

Αφού αφήσαμε τα πράγματα και αλλάξαμε φύγαμε για Ελαφονησι την ξακουστή παραλία της δυτικής Κρήτης.

Μοιάζει αρκετά με την Ελαφόνησο, η άμμος το τοπίο, η θάλασσα όμως στα 40 μέτρα από την στεριά έχει αρκετά βράχια και δεν διευκολύνει την απόλαυση του μπάνιου. Οι έχοντες On-Off θα το διασκεδάσουν αφού τα τελευταία 100 μέτρα μέχρι το παρκινγκ είναι χώμα με άμμο. Οι έχοντες street απλά θα καρδιοχτυπήσουν. Οι ξαπλώστρες χρεώνονται 8 Ευρώ, και υπάρχουν δύο καντίνες μόνο με καφέδες και πατατάκια.

Την συγκεκριμένη μέρα φύσαγε ένα αρκετά δροσερό βοριαδάκι που μας ενόχλησε. Έτσι μετά από καμία ώρα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου απολαύσαμε την πισίνα.

Το βράδυ αφού δοκιμάσαμε την υπέροχη σπιτική μαγειρική με ντόπια εδέσματα και ντόπιο κρασί.

15/6

To πρωί ξεκινήσαμε από Αμυγδαλιές για Ομαλό.

Από παραλία ανεβήκαμε για Έλος ( ΠΡΟΣΟΧΉ το μοναδικό βενζινάδικο της νότιο δυτικής Κρήτης είναι στο Έλος) όπου σε σύντομη στάση βάλαμε βενζίνη και πήραμε σχετικές οδηγίες. 

Συνεχίσαμε για παλιοχωρα και στην διασταύρωση στρίψαμε προς ροδοδαγνι.

Ο δρόμος προκαλεί ενδιαφέρον καθώς δεν είχε καθόλου κίνηση όμως παντού υπήρχαν αφύλαχτα πρόβατα και κρι-κρι.

Μετά από 4-5 χωριά βγήκαμε στο οροπέδιο του Ομαλού στην αρχή του φαραγγιού της Σαμαριάς.  Οι τουρίστες μπόλικοι και τα πούλμαν πολλά. Ιδιαίτερη προσοχή σε όποιο αμάξι έχει σήμα της hertz γιατί οι ξένοι δυστυχώς δεν είναι και οι καλύτεροι οδηγοί αντίθετα με τους Κρήτες που είναι επικίνδυνα γρήγοροι όχι όμως απρόβλεπτοι.

Μετά από ένα καφέ και της σχετικές φωτογραφίες φύγαμε για Χανιά αφού μας παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα με το μπροστινό φρένο. Ξαφνικά έχασα εντελώς την πίεση στην μανετα και δεν φρέναρε καθόλου.

Με προσοχή και με πολύ πίσω φρένο φτάσαμε Χανιά και επισκεύασα την μηχανή στο φιλόξενο συνεργείο του Μανώλη Καπενεκακη που τελικά τσακωθήκαμε γιατί δεν ήθελε να πληρώσω.

Στα Χανιά μείναμε στο ξενοδοχείο SPLANZIA http://www.splanzia.com/el/ ένα υπέροχο ξενοδοχείο όπου ο Δημητρης εχει κανει πολυ καλη δουλεια, ιδιατερη μνεια αξίζει στο πρωινο το οποίο αρκει, για να σκασεις από το φαι. Επισης το ξενοδοχειο είναι σε πολύ καλη τοποθεσια αφου βρισκεται στα ορια της παλιας πολης δίνοντας την δυνατότητα στη μηχανη να παει μεχρι το ξενοδοχειο ενώ μπορεις περπατωντας σε 5’ να εισαι στην παλια πολη, που έτσι και αλλιώς απαγορευται η κυκλοφορια των οχηματων.

Αφήσαμε τα πράγματα και φύγαμε για Θέρισο, για την ταβέρνα του ΑΝΤΑΡΤΗ https://www.facebook.com/adartis1 όπου φάγαμε υπέροχα τοπικά εδέσματα. Εκείνο που μας έμεινε αξέχαστο ήταν η ΣΤΑΚΑ ΜΕ ΑΥΓΑ.

Γυρίσαμε από Μεσκλα στο ξενοδοχείο και το βράδυ περπατήσαμε στην παλιά πόλη, που μας θύμισε έντονα Τουρκία με τα δεκάδες τουριστικά μαγαζιά που πουλάνε ΤΑ ΠΑΝΤΑ και στην παραλία τα κλαμπάκια με δυνατή μουσική, και αμέτρητα μεζεδοπωλεία.

16/6

Μετά από το υπέροχο πρωινό στο ξενοδοχείο πήραμε τον δρόμο για ΣΦΑΚΙΑ.

Όμορφος δρόμος χωρίς πολλές λακκούβες.

Φτάνοντας στην Χώρα Σφακιών ήπιαμε ένα καφεδάκι σε μια πολύ ήσυχη πόλη χωρίς πολλούς τουρίστες και φύγαμε για ΑΡΑΔΑΙΝΑ. Ο δρόμος είναι φανταστικός με φουρκέτες ανηφορικός και καλή ποιότητα ασφάλτου.

 Περάσαμε μέσα από ΑΝΑΠΩΛΗ και φτάσαμε στην Αράδαινα όπου η γέφυρα του φαραγγιού είναι μεταλλική με ξύλα που χοροπηδά όταν περνάς και σε τρομάζει ο ήχος.

Προχωρήσαμε μέχρι Στον Άγιο Ιωάννη βρήκαμε επίσης έναν υπέροχο ορεινό δρόμο. Απλά στο τέλος του δρόμου δεν υπάρχει τίποτα πέρα από δέντρα του δάσους.

Γυρίσαμε προς Φραγκοκάστελο http://www.mixanitouxronou.gr/drosoulites-to-metafisiko-fenomeno-me-tous-thrilikous-polemistes-pou-iperaspistikan-to-fragkokastelo/

με την υπέροχη παραλία του που δυστυχώς δεν απολάυσαμε. Το κάστρο είναι συμπαθητικό, κενό με μια μικρή έκθεση ζωγραφικής. Η περιοχή είναι γεμάτη από τουριστικά πούλμαν που φέρνουν ξένους για μπάνιο.

Με μπόλικη ζέστη φύγαμε για πιο ορεινά από ΙΜΠΡΟΣ προς Αργυρούπολη, στην οποία δεν κάτσαμε καθόλου λόγο υπερβολικής ζέστης. Κατηφορίσαμε για Ρέθυμνο όπου είχαμε κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο  Veneto http://www.veneto.gr/.

Δεν υπάρχουν λόγια, το δωμάτιο? Η φιλοξενία? Το φαί? Το κρασί? Η ατμόσφαιρα? Όλα ήταν υπέροχα.

Περπατήσαμε και στην παλιά πόλη του Ρέθυμνου που μας έκανε εντελώς αντίθετη άποψη από αυτή των Χανίων. Εδώ τα πράγματα είναι πιο όμορφα πιο cozy, καφετέριες, κλαμπάκια, όλα πολύ όμορφα.

17/6

Από Ρέθυμνο φύγαμε και κατηφορίσαμε προς την Μονή Πρέβελης. Στο δρόμο περάσαμε από το φαράγγι του Κουρταλιώτη. Πολύ όμορφο τοπίο, υπάρχει και μονοπάτι που μπορείς να το περπατήσεις και βγαζει στο φοινικοδασος στην παραλια πρεβελης.
Συνέχεια κατεβήκαμε στην μονή Πρέβελης. Εντυπωσιακή Μονή ενετικού ρυθμού και οι μοναχοί έχουν και μικρό ζωολογικό κήπο με παγώνια και λάμα.

Γυρνώντας προσπαθήσαμε να δούμε την Εκκλησία του Άγιου Ιωάννου που συμφώνα με την Road Hellas είναι ………………

Κατόπιν αποφασίσαμε πηγαίνοντας για Ζαρο αντί να πάμε από την Αγία Φωτεινή να πάμε μέσω Αγ. Ιωάννη. Μεγάλο λάθος, ο δρόμος μέχρι το Νίθαυρη είναι με περισσότερα κομμάτια τσιμεντένια πολλές λακκούβες και σε συνδυασμό με την ζέστη ήταν ανυπόφορα αφού η ποώδης βλάστηση δεν δημιουργεί καμιά σκιά. Από Νίθαυρη τα πράγματα είναι πολύ καλυτέρα με ενδιαφέρουσες στροφούλες μέχρι τον Ζαρο. Φτάσαμε στον παραδοσιακό ξενώνα «ΕΛΕΩΝΑΣ». Αν πάτε με μηχανή βαριά και μέτριου αναστήματος αναβάτη τότε μιλήστε με τον Μανώλη (ιδιοκτήτη του Ελαιώνα) από πριν να σας δώσει δωμάτιο κοντά στην ρεσεψιόν, γιατί διαφορετικά για τα αλλά δωμάτια το παρκινγκ είναι με 16% κλίση πετρόχτιστος δρόμος που γλυστράει στα σημάδια των αυτοκινήτων που άφησαν τα μισά λάστιχα στον δρόμο προσπαθώντας να ανέβουν.

Τα δωματια υπεροχα, τα φαγητα επισης, η φιλοξενια «ΚΡΗΤΙΚΗ» και οι μοναδικοι ελληνες εμεις, ολοι υπολοιποι Γερμανοι και Αγγλοι. Το χωριο ο ζαρος είναι πολύ κοντα αν και δεν νομιζω ότι εχει ενδιαφερον να το περπατησεις.

18/6

Αποφασισαμε να μεινουμε και δευτερο βραδυ στον Ελεωνα και να κανουμε τον γυρο του Ψηλορειτη. Ετσι φυγαμε το πρωι και γυρνωντας πισω για νυθρυδι αφου ο δρομος από Ζαρο για Ανωγια είναι χωματόδρομος (παρολο που το GPS τον δειχνει άσφαλτο) με τις πληροφοριες του Μανωλη περασαμε από Αγια Φωτεινή και φτασαμε στην Μονη Αρκαδιου.

Εντυπωσιακη η Μονη με πλούσια Ιστορια.

Την Μονή επισκέπτονται και πολλοι τουριστες. Χωρις να υπαρχει τιποτα άλλο εκτος από την μονη να δουμε η να κατσουμε φυγαμε για Μελιδονι. οπου υπαρχει το φερώνυμο σπηλαιο.

Χωρις να είναι ιδιαίτερα μεγαλο, το σπηλαιο είναι ομορφο και μετα από την λαβα των 36 βαθμων είναι υπεροχα δροσερο.

Φυγαμε από Μελιδόνι και ανεβηκαμε προς Ζωνιανα. Δυστηχως η φυση δεν προσφερει καμμια σκια στον δρομο ετσι αν κανετε την διαδρομη καλοκαιρι καλυτερα να μεινετε παραλια. Παρατηρήσαμε ένα παραξενο φαινομενο: οσο πιο ψηλα πηγαιναμε τοσο πιο ζεστη εκανε, ετσι αν στον καμπο ειχαμε 33 βαθμους στα Ζωνιανα πιάσαμε τους 37. Με κακό σύμμαχο την ζεστη και μαθαινοντας ότι η ξεναγηση στο σπηλαιο των Ζωνιανων είναι προκαθορισμενη (μια ωρα το λιγοτερο), αποφασισαμε να την κανουμε για την πισινα του ξενοδοχειου περνωντας από Ανωγια και κατεβαινοντας προς Ηρακλειο μέσα απο την Εθνικη για Ιεραπετρα. Ποτε τελειωνει η εθνικη δεν καταλαβα γιατι ξαφνικα βρεθηκαμε στην Αγια Βαρβαρα λιγα χιλιομετρα από τον Ζαρο. Η σημανση είναι σχετικα λιγη.

Καμενοι από την ζεστη βρήκαμε παρηγορια στην πισινα με μια CORONA στο χερι.

19/6

Ξεκινησαμε από τον Ζαρο με πορεια για ΜΟΙΡΕΣ και μετα για Ιεραπετρα. Στον Δρομο για Σελεκανο (παντα με λιγοστη σημανση, για αυτό προσοχη στον χαρτη η GPS) φτασαμε στον Ανω Βιανο. Καφενεδακια πανω στον δρομο, φιλοξενοι κρητικοι να μας κερασουν ρακι στις 11:00 το πρωι. Μετα από ένα υπεροχο ελληνικο καφε και με συστασεις για αρνακι αντυκριστο φυγαμε προς Σελακανο και πηγαμε στο χωριο Κατω Συμη. Κεντρικη πλατεια , ταβερνα κατω από τα πλατανια και ο φουρνος στον δρομο να ετοιμαζει το αρνακι πετυχαμε και μια βαφτιση (εξ’ου και το αντυκριστο). Το φαι ηταν υπεροχο και το κρασι καλο.

Φυγαμε και ανηφορισαμε για Σελεκανο γνωριζοντας ότι οσο πιο ψηλα ανεβαιναμε τοσο πιο ζεστη θα εκανε. Ο δρομος από αποψη θεας υπεροχος από αποψη οδοστρωματος τα τελευταια 10 χιλιομετρα τσιμεντενιος με εναλαγες χωματοδρομου, μεγαλες λακουβες και στενος τοσο που ένα αμαξι και η μηχανη να μην χωρανε να περασουν μαζι. Σαν να μην εφτανε αυτό όταν φτασαμε η πισινα δεν υπηρχε (ακομη κατασκευαζοταν) το δωματιο με πολλα κουνουπια και μυγες και ετσιατοριο ανυπαρκτο. Με την βοηθεια της μοναδικης υπαλληλου (μαγειρισα, καμαριερα, μπαρμαν, κηπουρος) ειχε φτιαξει γεμιστα, ξαποστασαμε. Φυσικα δεν γινεται λογος για καπιο κοντινο χωριο αφου στα 1600 υψομετρο είμασταν εμεις και ο θεος.

Στεναχωρηθηκαμε για την παραπλανηση του ξενοδοχου που μας ειχε πει ότι όλα τα facilities λειτουργουσαν κανονικα, και το email συγγνωμης εκ των υστερων δεν μας αλλαξε την γνωμη.

20/6

Φύγαμε το πρωί κατεβαίνοντας τον δρόμο του τρόμου γυρίζοντας πίσω για Άνω Βιάννο όπου σταματήσαμε για το προκαθορισμένο καφεδάκι και φυσικά ρακί με κεράσια.

Μετά κατευθυνθήκαμε για το καταφύγιο και Δικταίο Άνδρο. Αν και ο χάρτης δείχνει ότι είναι χωματόδρομος, έχει πρόσφατα ασφαλτοστρωθεί.

Έτσι μαζί με τουλάχιστον 10 πούλμαν φτάσαμε στο πολυσυζητημένο σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο Δίας.

Αρκετά μεγάλο αλλά όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακό με πολλά σκαλιά για να φτάσεις κάτω. Υπομονή με τους τουρίστες και από ξαπόσταμα να είναι καλά τα μαγαζιά που υπάρχουν με μολδαβους και ουκρανούς υπάλληλους αφού η πλειονότητα των τουριστών είναι Ρώσοι. Επίσης προετοιμαστείτε για πολύ περπάτημα αφού η είσοδος του σπηλαίου είναι 1,500 ανηφορικά μέτρα από το παρκινγκ. Προσωπικά θα έπαιρνα ένα γαϊδουράκι για το ανέβα (υπάρχουν αρκετά και είναι μόνο 10 ευρώ) με συνοδό, αλλά προς χάριν της Ελένης το περπατήσαμε.

Γυρνώντας στην Μηχανή φύγαμε για Μάλια. Η διαδρομή είναι μια από της ομορφότερες που έχω κάνει στην Κρήτη.

Φτάνοντας Μάλια σε περιμένει μια άσχημη έκπληξη όπου ο τόπος έχει μεταμορφωθεί σε εμπορικό τουρισμό για τους νέους τουρίστες γεμάτο από κάθε είδους ανόητα Clubs όπου μεθάς και πέφτεις κατευθείαν στον δρόμο. Γεμάτο από επιγραφές Νέον και δυνατή μουσική ντάλα μεσημέρι.

Πήγαμε στο ξενοδοχείο PARTHENIS τυπικό τουριστικό ξενοδοχείο, με πολυκαιρισμένα σεντόνια, το κρεβάτι ήταν δυο στρώματα  πάνω σε σωλήνες η παραλία μικρή και γεμάτη η πισινά στον καβγά για να βρεις μια θέση η ομπρέλα.

Απογοητευμένοι φύγαμε Ηράκλειο όπου ο αγαπημένος μου φίλος Γιώργος πατραμανης μαζί με την υπέροχη γυναίκα του Μαρία έχει κοντά στα λιοντάρια το μεζεδοπωλείο Ο ΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ. Φάγαμε τα υπέροχα μεζεδάκια που έφτιαξε η Μαρία (από την Μυτιλήνη καταγωγή) ήπιαμε υπέροχη ρακί και μετά από την υπέροχη βραδιά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.

21/6

Κάπου εκεί τελείωσε η εκδρομή μας αφού δεν πήγαμε άλλη βόλτα με την μηχανή αλλά φιλοξενηθήκαμε στην κουμπάρα μας στο χωρίο ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΑΝΙ. Από εκεί πήγαμε στο Ενυδρείο του Ηρακλείου (πολύ όμορφο αξίζει να πάτε) στο χωριό ΚΟΥΤΟΥΛΟΥΦΑΡΙ που θεωρείτε παραδοσιακό (το μόνο που είδα ένας δρόμος γεμάτος ταβέρνες και τουριστικά μαγαζιά) και τέλος στην Χερσόνησο που είναι αντίστοιχη με τα ΜΑΛΙΑ μόνο πιο εκλεπτυσμένη.

Στον δρόμο υπάρχουν πολλά γουναράδικα από Καστοριά αφού οι Ρώσοι αγοράζουν τις γούνες με το κιλό.

22/6

Μετά από μια ήσυχη μέρα στην παραλία και φαί στην πανέμορφη ταβέρνα Αμβροσία

Μαζέψαμε τα πράγματα μας και φύγαμε με το βραδινό καράβι προς Πειραιά.

Μας άρεσε η Κρήτη και δώσαμε υπόσχεση να ξανακατέβουμε αποφεύγοντας πάντα την ζέστη του καλοκαιριού. Ιδανικά για να την επισκεφθεί κάποιος νομίζω ότι είναι το τέλος Μάιου με αρχές Ιουνίου η τέλος  Σεπτεμβρίου.

Repair FJR 1300/A 2006 subframe / Επισκευή Υποπλαισίου

It all started a couple of months ago when we return from a short trip my wife and me. Actually it wasn’t even a full trip we just wanted to escape on a nearby resort about 110 km away from our base. When we returned home a noticed that the rear GIVI luggage was swinging up and down as it had no support. Immediately I removed the rear seat and noticed that on the sub frame and at the end of the tail where two cracks as well as the pillion rear handles which serve as tail reinforcement for the luggage weight.   

As you will noticed in the photos when I discover the price of the spares I have unsuccessful tried to glue it with Permatex “plastic steel” putty. The sub frame is pure aluminum and it didn’t last more than a week and without the rear luggage.

While searching over the internet I discovered that there are several FJR owners that had or have same problem globally. The solution which was offered was either welding the sub frame or replace it.

Further research found a shop in Holland that had used FJR spare parts (most probably from wrecked bikes) that had available sub frame.  Just to give you a hint the local Yamaha retailer replied that the original spare had a couple of months delivery and cost more than 700 Euro (800USD) while the used had  225 Euro (250 USD) price. The only spare could found used was the pillion rear handles which in Yamaha shop cost 300 Euro (350usd) and had 20 days delivery.

Without a much of a choice I have ordered both items respectively.

Once I received them and in view of another 300 Euro (350$) for any mechanic workshop installation payment I decided to do it on my own as I have seen other FJR owners did the same.

Following the spare parts catalog found quite easy to remove all the necessary bolts and removed the sub frame.

 I followed an American fellow that he advised not to remove the rear plastic and remove only the sub frame.

 Thereafter I proceed with frame installation

What it will puzzle you is the sub frame must pass under the hydraulic pump and over a steel plate which holds the pump from the left side and the electric plug from the right side. It is tricky but can be done with a lot of patience and some luck.

 

Thereafter all went swell and the FJR was ready in 60 minutes for a ride.

I would advise all fellow riders to reinforce the tail (relevant article you can find at FJR owners site) and keep luggage load to absolutely maker’s advice no matter how much your wife screams about her make up or the hair dryer.